ترنج

بی گـُدار نیستم

بر موجی از بازخورد ِ پیش – از – پیش ِ زمان

راهزن ِ ولوله ی کودکانه ات / ایستاده ام / انحنا را

می دانم هجایت را

در عمق ِ یک عبور

و می شناسم رویش ِ پاگرفته ی سراغ

از پس ِ خزیدن یک طوفان

در پشت لالوهای ِ ذهن

و تکرار ِ سه بُعدت

در سبز ِ من

امـّا / مکـّرر نشده

سکوت را

خاکی زدم

بر صفحه ی بی خط ِ شمارش / امّـا

برشمارش ِ خالی یک حجم سنگین

شب ها را داده ام / به ابـَدَت

مثلث ِ این سرخ

زاویه ندارد

در ترنجی

که بر قالی نشسته