تــرنـّم

کسی مرا به رقص میخواند

شبستان ِ نگاهی ، سنگفرش ِ غزل میپوشد

دستی مرا بر سر پنجهء عریانی ام بلند میکند

نگاهی بر عضلاتِ بازیگوشم سُر میخورد

انگیزه هایم را جا دادم میان ِ لبانت

همانجا که نــَم و گرما ، شرجی ام میکنند

همانجا که سمفونی ِ دوئـِـت های خاموش

سَر ِ هر پیچ ، دف میزند

همانجا که به دِلتایَـم میچـِکــَم

انگیزه هایم را جا دادم میان ِ انگشتانت

آنجا که رقص ِ مینیاتوری ِ خون

کمی بالاتر ، کمی پائین تر

وحشی میشود

انگیزه هایم را به نگاهت فروختم

همانجا که شور میخَرَم

همانجا که کــَم میشوم

همانجا که شَرم مینازم

انگیزه هایم را در دستان ِ آن خداوندگار ِ عریان ِ بی دست

کـَـنیز کردم

و غرورم هرجائی شد

سیگاری دو آتشه کُن

پرده را دستبند بزن

پنجره را اسیر کُن

شراره های تاریکی ، خورشید بر دار میکنند

اینسان

تو را خواهم رقصید